Medicine and Health Sciences Commons^™

การใช้ยารักษาการติดเชื้อในคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, อัจฉรา วัฒนสานติ์, ริสา ชัยศุภรัตน์, วรนุช เชฐษภักดีจิต

Chulalongkorn University Dental Journal

วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการสั่งจ่ายยารักษาการติดเชื้อในคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิธีการศึกษา โดยการเก็บข้อมูลย้อนหลังจากใบสั่งยาที่มีการสั่งจ่ายยารักษาการติดเชื้อ ตั้งแต่ พ.ศ. 2533 ถึง พ.ศ. 2540 แล้ววัดปริมาณการใช้ยาจากจํานวนใบสั่งยาดังกล่าว และนําข้อมูลมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ผลการศีกษาและสรุป พบว่าในระหว่างปี พ.ศ. 2533 ถึง พ.ศ. 2540 มีการใช้ยารักษาการติดเชื้อทั้งสิ้นร้อยละ 42.34 เพนนิซิลิน วี เป็นยาที่มีการใช้สูงสุด รองลงมาคือ แอมม็อกซีซิลิน (ร้อยละ 36.97 และ 34.23 ตามลําดับ) สําหรับในปี พ.ศ. 2540 ปริมาณการใช้เพนนิซิลิน วี และ แอมพิซิลินลดลง แต่มีการใช้ยาแอมม็อกซีซิลินเพิ่มขึ้น โดยมีมูลค่าการใช้ยารักษาการติดเชื้อคิดเป็นร้อยละ 22.07 มี แอมม็อกซีซิลินเป็นยาที่มีอัตราการใช้สูงสุดและรองลง มาคือ แอมม็อกซีซิลิน กับ คลาวูลาเนท หรืออ๊อกแมนดิน (Augmentin) มีอัตราการใช้เป็นร้อยละ 49.50 และ 8.50 ตามลําดับ ผลการวิจัยครั้งนี้จึงเป็นโครงการนําร่องเพื่อเป็นพื้นฐานสําหรับการศึกษาเพื่อให้เกิดความสมเหตุสมผล ในการใช้ยารักษาการติดเชื้อ และการสั่งซื้อยาต่อไป