Open Access. Powered by Scholars. Published by Universities.®
Articles 1 - 2 of 2
Full-Text Articles in Entire DC Network
ผลของน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซีดีนต่อเชื้อสเตรปโตคอคคัส มิวแทนส์ในน้ำลาย, อัจฉรา วัฒนสานติ์, สุภาพร เมฆวัน, วรรณวิมล อนวัชพันธุ์
ผลของน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซีดีนต่อเชื้อสเตรปโตคอคคัส มิวแทนส์ในน้ำลาย, อัจฉรา วัฒนสานติ์, สุภาพร เมฆวัน, วรรณวิมล อนวัชพันธุ์
Chulalongkorn University Dental Journal
วัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบผลของน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซีดีนความเข้มข้นร้อยละ 0.1 และความเข้มข้นร้อยละ 0.2 มีน้ำเกลือ เป็นตัวควบคุม (control solution) ในการลดจํานวนเชื้อสเตรปโตคอคคัส มิวแทนส์ (SM) วัสดุและวิธีการ ทําการศึกษาในอาสาสมัครจํานวน 12 คน โดยใช้น้ำยาบ้วนปากทั้งสามชนิดในเวลาต่าง ๆ กัน ครั้งละหนึ่งสัปดาห์ และเว้นว่างหนึ่งสัปดาห์ ก่อนที่จะเปลี่ยนชนิดของยาบ้วนปาก ทั้งนี้อาสาสมัครและผู้ทดลองจะ ไม่ทราบว่ากําลังใช้ยาชนิดใด เมื่อไร (double-blind randomized crossover design) เพื่อทําการเพาะเชื้อ SM จากน้ำลาย ผลการศึกษาและสรุป จากการศึกษาพบว่า จํานวนเชื้อ SM ลดลงอย่างมีนัยสําคัญ ในกลุ่มที่ใช้คลอเฮกซีตีน ความเข้มข้น ร้อยละ 0.2 เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ใช้ยาความเข้มข้นร้อยละ 0.1 (p = 0.0077) และกลุ่มที่ใช้น้ําเกลือ บ้วนปาก (p = 0.0033) แต่การใช้คลอเฮกซีนความเข้มข้นร้อยละ 0.1 ได้ผลไม่แตกต่างจากการใช้น้ำเกลือบ้วนปาก จึงสรุปผลจากการวิจัยว่าน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซีดีนความเข้มข้น ร้อยละ 0.2 เป็นน้ำยาบ้วนปากที่เหมาะสมในการใช้ เพื่อลดจํานวนเชื้อ SM กว่าน้ำยาบ้วนปากคลอเฮกซีดีน ความเข้มข้นร้อยละ 0.1 และน้ำเกลือ
Dentocult Sm-Strip Mutans Kit เครื่องมือบอกอัตราเสี่ยงต่อการเกิดโรคฟันผุแบบง่ายๆ, จินตกร คูวัฒนสุชาติ
Dentocult Sm-Strip Mutans Kit เครื่องมือบอกอัตราเสี่ยงต่อการเกิดโรคฟันผุแบบง่ายๆ, จินตกร คูวัฒนสุชาติ
Chulalongkorn University Dental Journal
วัตถุประสงค์ การศึกษาครั้งนี้ ต้องการหาวิธีการง่ายๆ ที่ใช้ชี้บอกให้รู้ถึงความเสี่ยงต่อการที่จะเกิดฟันผุขึ้น ที่สะดวก ต่อการที่จะนําไปใช้ทั้งในทันตกรรมชุมชนและในคลินิกทั่วไป วัสดุและวิธีการ ทําการเก็บตัวอย่างน้ําลาย โดยใช้ Dentocult SM-Strip mutans kit ที่ทําออกมาสําเร็จรูปพร้อม นํามาใช้ได้ทันที ปริมาณของ S.mutans ในน้ําลายผู้ป่วยศึกษาได้จากการเปรียบเทียบจํานวนโคโลนีของเชื้อแบคทีเรีย บน Dentocult SM-Strip กับแผนภูมิมาตรฐาน จากนั้นแบ่งกลุ่มความเข้มข้นของแบคทีเรียเป็น 4 ระดับคะแนน ตั้งแต่ 0 ถึง 3 ระดับความเสี่ยงของการเกิดฟันผุสามารถพิจารณาจากระดับคะแนนนั้น ผลการศึกษาและสรุป ผลจากการศึกษาครั้งนี้ สามารถแยกกลุ่มเด็กที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดฟันผุได้ง่าย ออกจาก กลุ่มเด็กที่มีความเสี่ยงต่อการที่จะเกิดฟันผุได้ยากได้ อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ